เรื่องราวในชีวิตคนเราในโลกนี้มีมากมายไม่จบสิ้น
แต่ทว่า หากเราแบ่งเป็นหมวดหมู่ใหญ่ๆ แล้ว เรื่องราวในชีวิตของคนเราก็มีเพียง 3 หมวดเท่านั้นเอง
ได้แก่
“เรื่องของตัวเอง”
“เรื่องของคนอื่น”
“เรื่องของฟ้าเบื้องบน”
“เรื่องของตัวเอง”
หมายถึงสิ่งที่เกี่ยวพันกับการดำรงชีวิตของเรา เช่น ทำงาน กินข้าว หลับนอน ความรักความผูกพัน ฯลฯ เป็นเรื่องราวที่เราสามารถจัดการวางแผนได้ด้วยตนเอง
“เรื่องของคนอื่น”
หมายถึงเรื่องราวที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรา เช่น สมชายชอบคุยโอ่ สมหมายชอบเล่นไพ่ สมทรงไม่ชอบอาบน้ำ ฯลฯ เหล่านี้เป็นเรื่องของคนอื่น เป็นสิทธิของคนอื่นเขาไม่เกี่ยวอะไรกับเรา
“เรื่องของฟ้าเบื้องบน”
หมายถึงภัยพิบัติ น้ำท่วม ไฟไหม้ แผ่นดินไหว สึนามิ ฯลฯ ฟ้าเบื้องบนเป็นผู้กำหนด
สิ่งที่ทำให้มนุษย์เราอยู่แบบไม่มีความสุขก็เพราะว่า
“ลืมเรื่องราวของตัวเอง ชอบยุ่งเรื่องราวของคนอื่น กลุ้มใจในเรื่องของฟ้าเบื้องบน”
ยกตัวอย่างเช่น ลืมย้อนพิจารณาตนเอง ลืมทำหน้าที่ของตนให้ดี
ชอบติฉินนินทาเรื่องราวของชาวบ้าน ชอบเจ้ากี้เจ้าการเรื่องราวของคนอื่น(ชอบเป็นผู้หวังดีแต่ประสงค์ร้าย)
ชอบคาดเดาว่าเมื่อไหร่โลกจะแตก! สวรรค์นิพพานมีสภาพเป็นยังไง? ประเทศใดจะล่มสลายก่อนเพื่อน ฯลฯ
เรื่องราวทั้ง 3 คือที่มาของความกลัดกลุ้มกังวลของคนเรา จะทำอย่างไรให้ 3 เรื่องนี้สมดุลกัน
ข้าพเจ้าคิดว่า
“จัดการเรื่องราวของตนเองให้ดี
ไม่ต้องคิดควบคุมเรื่องราวของคนอื่น(ไม่ได้หมายความว่าเจอคนปล้นฆ่าอนาจารแล้วก็ยืนดูอยู่เฉยๆ)
เรื่องราวของฟ้าให้ฟ้าลิขิตทำชีวิตตนในตั้งอยู่ในความดีงาม (30 ลิขิตฟ้า 70 ต้องฝ่าฟันเอง) ”
วางเรื่องราวในใจลงไม่ได้ คือต้นเหตุแห่งความกลัดกลุ้ม
ดังนั้น ความกลัดกลุ้มเกิดจากเราเป็นคนหามาเอง หากเราไม่ทำให้ตัวเองกลัดกลุ้ม ใครจะทำให้เรากลัดกลุ้มได้
ในยามที่ความกลัดกลุ้มมาเยือน
ลองตรวจสอบว่า นี่เป็นเรื่องของตัวเอง เรื่องของคนอื่น หรือเรื่องของฟ้าเบื้องบน
เราย่อมรู้ว่าจะจัดการกับตัวเราเองอย่างไร!
และย่อมปลดเปลื้องความระทมทุกข์ในใจได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น